Polskie wędkarstwo zmarło śmiercia tragiczną 25 lat temu. To wtedy do negatywnie zweryfikowanego funkcjonariusza SB przyszli towarzysze by powiedzieć, że jest interes do zrobienia. Interes warty kilkadziesiat milionów złotych rocznie a obecnie juz ponad 100 milionów. Towarzysze z bezpieki słusznie doszli do wniosku, że gdzies sie trzeba zahaczyć na stare lata, bo z miernej emeryturki SB-ckiej w wysokości 6 czy 7 tysiaków, wyżyć się nie da a pieniądze leża na ulicy a właściwie na kontach głupkowatych wędkarzy stowarzyszonych w jakimś stetryczałym tworze z czasów realnego socjalizmu. Na czym polega problem dokonania zmiany w tym zgniłym tworze? Jest to problem zachowań. Stowarzyszenie liczy obecnie około 600 tyś członków przez bardzo małe c. Około 80% tych tzw członków, ma głęboko gdzieś kto stoi na czele stowarzyszenia i co tam robi. Oni pod przykrywką legitymacji członkowskiej wykupują pozwolenie na legalne kłusownictwo. Około 10% to wędkarze z krwi i kości, dla których istotne jest złapanie ryby a nie jej zżarcie. Ryba jest pretektem do bytowania z przyrodą i do samodoskonalenia. Tych wędkarzy nie interesuje działalność w strukturach stowarzyszenia. Nie interesują ich stołki czy to na poziomie Okręgu czy na szczeblu centralnym, gdyż jest to dla nich strata czasu. Pozostałe 10% to osobnicy zainteresowani stanowiskami w strukturach stowarzyszenia od poziomu Koła, przez Okręg a na Zarządzie Głównym kończac. Tych z kolei nie interesuje stowarzyszenie jako organizacja dbająca o wody ale interesuje ich jak z tego stowarzyszenia wyciągnąc te 100 milionów do własnych kieszeni. Jak więc widzisz podział ról jest dokonany. Doskonale o tym wiedzą różnej maści cwaniaki, znajdujący sie w tej ostatniej grupie i praktycznie sa bezkarni w tym co robią. Jeśli liczysz na współczesnych Judymów czy Wokulskich, to zapomnij. Idea przegrywa z wymierną mamoną. Dlatego od 25 lat Zjazdy Delegatów są tragifarsą a naiwniacy Twego pokroju łudzą się nadzieją ewoluowania tego tworu jakim jest PZW. Ze zlepka słabości nie da się skleić czegoś mocnego. Z PZW jest tak jak z chorobą weneryczną. Można zaleczyć ale skutki choroby będa odczuwalne do końca życia, także u potomków. Aby nie przenosic dalej choroby konieczna jest separacja zakażonych i ich eliminacja. W każdym innym przypadku choroba ze stanu utajonego przejdzie do ofensywy i zarazi zdrowych.

Rozumiem głosy oburzenia odnośnie szarej strefy wędkarstwa w całej swojej "okazałości" - mięsiarze, kłusownicy, pijaki, chamy, buraki, wieśniaki itp. Ale nie powinniście się dziwić skoro tak jest w każdej sferze życia społecznego. Poczynając od samej góry, a więc naszego rządu - warcholstwo, afery itp. Nie chce sie powtarzać, bo Marcin Leja opisał problem bardzo dokładnie ale chcę napisać o pozytywnych zmianach jakie obserwuję w wędkarstwie. Nadchodzi młode pokolenie wędkarzy - pokolenie Web 2.0 które zna się na Internecie, jest otwarte na wszelkie nowinki, nowe obyczaje, ma wyższą kulutrę i coraz częściej jest wykształcona i ogarnięta - ma wiedzę i europejską mentalność. Tak jak opisał to Marcin tych chwastów jest dzięki Bogu coraz mniej, bo niestety to tyczy sie głównie "starego", sfrustrowanego pokolenia które nie zaznało dobroci kapitalizmu. Trzeba to przecierpieć ale się nie przejmować! Piętnować jak najbardziej ale się nie dziwić i robić swoje

Coś nie bardzo ten link do artykułu WPROST, bo jest komunikat, że jest niedostępny.
Czytałem ten artykuł i najważniejsza konstatacja wynikająca z tego artykułu, to opinia prawna, że wprowadzenie całkowitego zakazu odłowów sieciowych, na wodach bedących własnościa Skarbu Państwa, z punktu widzenia prawnego jest możliwe i nie narusza prawa stanowionego. Na zdrowy rozum, ZGW i RZGW, jako instytucja działająca w imieniu Skarbu Państwa i zarzadzająca majątkiem jakim są wody śródladowe, może w każdej chwili dokonać kontroli dzierżawionych wód i w trybie administracyjnym zakazać połowów ze względu na krytyczny poziom rybostanu. Tylko najpierw trzeba by było tam zlikwidować korupcję.

Problem nie polega na tym, że użytkownik wody to czasami zwykły oszust czy złodziej. Problemem jest całkowity brak troski ze strony właściciela wody o swój majątek. Większość wód w Polsce jest własnoscią Skarbu Państwa. Aby sprawować właściwy nadzór nad tym majątkiem, dawno temu powołano instytucję zwaną Zarząd Gospodarki Wodnej. To własnie na tej instytucji ciąży obowiązek dbania o interes właściciela jakim jest Skarb Państwa. Szkopuł w tym, że zarówno ZGW jak i jego oddziały terenowe czyli RZGW nie wypełniaja obowiązku na nich nałozonych. Dlatego PZW, dzierżawca Koronowa czy setki innych użytkowników, grabi polskie wody ile tylko wlezie. Każde jezioro w Polsce powinno mieć tzw metryczkę z której jednoznacznie wynika jaki jest typ jeziora z punktu widzenia obsady gatunkowej (sielawowo-szczupakowy, leszczowo-szczupakowy, leszczowo-sandaczowy itd). W metryczce powinien być też określony poziom pogłowia ryb z punktu widzenia stada podstawowego czyli zdolności do samoodtworzenia gatunku. Po zawarciu umowy dzierżawnej, RZGW ma głęboko w pompie co się dzieje z dzierżawiona wodą. Po zakończeniu dzierżawy, RZGW nie sprawdza stanu wody i nie wie czy uzytkownik nie zerżnął wody do ostatniego ciernika. Czy można się dziwić, że mamy to co mamy i panuje przyzwolenie na bezwzględne kłusownictwo w majestacie pseudoprawa pod osłoną trefnych umów dzierżawnych? Użytkownik złodziej, niczym nie różni się w rzeczywistości od zwykłego kłusownika. Jedyna róznica to taka, że kłusownik może trafić do pierdla a użytkownik złodziej, nie. Patrząc na bezprawie dziejące się na wodach PZW czy na wodach dzierżawionych przez innych użytkowników, wniosek nasuwa się sam. Jeśli w trybie pilnym, nie zmienimy Ustawy o wodach śródlądowych oraz o ZGW to zarzynanie wód polskich będzie trwać nadal w najlepsze a różnica pomiędzy uzytkownikiem typu PZW a użytkownikiem typu XYZ polega tylko na tym, że jeden jest albo mniejszym albo większym bandziorem w zalezności od tego z której strony słońce świeci.