mozliwa jest tylko u nas w kraju. Jak wiesz Andrzeju przebywam teraz za granica i mam porownanie w tych sprawach. Takie poczynania w Stanach sa niedopuszczalne. Na pierwszym miejscu zawsze stoi tu dobro natury. Ogromne srodki finansowe jakie plyna na ochrone przyrody, na utrzymanie parkow narodowych i ochrone dziedzictwa natury oraz bardzo wysoka swiadomosc spoleczenstwa sprawiaja, ze mimo tak wielkiej presji wedkarskiej, turystycznej, a przede wszystkim gospodarczej tego kraju na srodowisko, pozwalaja zachowac wzgledna rownowage ekosystemow i daja nadzieje na zachowanie takiego stanu rzeczy dla potomnosci.
Mimo oficjalnego pisma jakie wystosowales w imieniu SWI, osobiscie wysle pod wskazany adres moj prywatny protest i wyrazy glebokiego niezadowolenia z takiego stanu rzeczy, do czego rowniez zachecam innych i apeluje o mobilizacje w tej sprawie.

pozdrawiam,

W tej sprawie Stowarzyszenie Wędkarzy Internautόw wystosowało pismo następującej treści:

30 czerwca 2008 r.

Pan
Henryk Matej
Starosta Zamojski,
Starostwo Powiatowe w Zamościu,
ul. Przemysłowa 4,
22-400 Zamość


dotyczy kajaków na rzece Wieprz i budowy przystani kajakowej w Turzyńcu

Szanowny Panie Starosto!
Wyrażamy protest przeciwko budowie przystani kajakowej na pstrągowym odcinku Wieprza, tj. między Krasnobrodem a Szczebrzeszynem. Projekt takiej przystani w Turzyńcu świadczy o braku rozeznania w możliwościach przyrodniczych rzeki Wieprz, jest również brakiem szacunku wobec rybackiego gospodarza rzeki Wieprz, ZO PZW w Zamościu, prowadzącego od lat na tym odcinku łowisko pstrągowe.

Rzeki Roztocza z ich największym bogactwem – pstrągami – znane są nie tylko na terenie Lubelszczyzny. Co roku przyciągają wędkarzy z najdalszych okolic kraju, stają się także znane i poza granicami Polski. Przyczyną jest uroda tych rzek, czyli zachowanie ich w stanie bliskim naturalnego, jak również dobry stan populacji pstrąga i lipienia. W Wieprzu od lat łowione były rekordowe okazy pstrąga. Możliwość spotkania i zmierzenia się z kilkukilogramowym olbrzymem jest właśnie tym magnesem przyciągającym pstrągarzy spoza Zamojszczyzny. Górny Wieprz odwiedzany jest więc przez co najmniej półtora tysiąca pstrągarzy rocznie, w tym większość stanowią przyjezdni. Tej dużej liczby użytkowników nie widać, gdyż łowienie pstrągów nie jest gromadnym zajęciem. Łowy pstrągów, to samotne łowy, tropienie i poszukiwanie wymarzonego okazu. To często wielokrotne spotkania z tą samą rybą, zajmującą określony rewir, żyjącą w ukryciu pomiędzy zwalonymi korniakami drzew, w miejscu dzikim, niedostępnym i trudnym technicznie. Takie łowy są najwyższą formą wędkarstwa a złowienie upatrzonego pstrąga ukoronowaniem wielu dni spędzonych na łowach. Miarą sukcesu nie są kilogramy odłowionych ryb, lecz właśnie wytropienie dużego pstrąga i przechytrzenie go. Taka właśnie forma wykorzystywania rzeki nie stanowi znacznego obciążenia (kilka – kilkanaście osób dziennie) i jest przez to najmniej uciążliwa dla przyrody. Łowcy pstrągów zachowują się cicho, nie płoszą ptaków, nie niszczą brzegów, nie wprowadzają zmian w korycie rzecznym. Odłowienie pewnej limitowanej ilości pstrągów i lipieni nie stanowi istotnego uszczerbku i co roku jest uzupełniana zarybieniami kosztującymi rybackiego gospodarza dziesiątki tys. zł.

Gromadne spływy kajakowe, stanowiące bez wątpienia przyjemną formę rekreacji, kolidują niestety z utrzymaniem pstrągowego łowiska. Płoszone ryby nie mają dogodnych warunków do żerowania. Niszczone są brzegi, rozwalane zwaliska gałęzi i korniaki leżące w nurcie, tak niezbędne dla utrzymanie zróżnicowanego charakteru rzeki, stanowiące naturalne kryjówki pstrągów. Hałas płynących kajaków odstrasza nie tylko ryby, ale także ptaki zamieszkujące nadbrzeżne zarośla i drzewa, w tym także gatunki rzadkie i chronione.

Zdajemy sobie sprawę, że zwolennicy kajakarstwa także powinni mieć możliwość spełnienia swojej pasji, są jednak rzeki większe, jak choćby Wieprz poniżej pstrągowego odcinka, gdzie spływy nie wyrządzają takiej szkody.

Spływy kajakowe już stanowią dla Wieprza poważny problem. Jakakolwiek budowla problemy te zwielokrotni. Uniemożliwi wędkowanie, przekreśli działania gospodarki pstrągowej, zniweczy efekt wieloletnich zarybień. Odstraszy odwiedzających co roku Roztocze miłośników pstrąga i lipienia.

Kiedy pojawia się konflikt, należy rozważyć wszystkie aspekty: przyrodniczy, społeczny i ekonomiczny i wybrać najbardziej optymalne rozwiązanie. Tu wybrać należy najmniej uciążliwą dla przyrody formę turystyki. Zauważyć unikalność Wieprza, jako jednej z niewielu rzek w Polsce z szybko rosnącą populacją pstrąga potokowego. Dostrzec ogromną liczbę wędkarzy korzystających w sposób mało inwazyjny z Wieprza przez cały rok, bez przerwy zimowej. Wyważyć rację pomiędzy użytkownikiem rybackim rzeki Wieprz - Zarządem Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego - a interesem kilku właścicieli kajaków rozkręcających biznes.
Liczymy na mądrość Pana Starosty i na rozsądną decyzję.
Z pozdrowieniem,
Andrzej Trembaczowski


Do Wiadomości:
1. Polski Związek Wędkarski Zarząd Okręgu w Zamościu, ul. Wojska Polskiego 15, 22-400 Zamość.
2. Beata Sielewicz, Wojewódzki Konserwator Przyrody w Lublinie,
ul. Spokojna 4, 20-914 Lublin.
3. Teresa Zań, Zarząd Zlewni Wisły lubelskiej i Bugu granicznego w Lublinie,
ul. Narutowicza 56, 20-016 Lublin,
4. Zespół Parków Krajobrazowych Roztocza z/s w Zamościu, ul Partyzantów 3,
Zamość.

Wczoraj byliśmy nad Tanwią, na tym pięknym puszczańskim odcinku. To, co się teraz tam dzieje, naprawdę zagraża rzece a już o łowieniu pstrągów można zapomnieć. Trafiliśmy pomiędzy dwa spływy, jeden przepłynął po południu, drugi właśnie napływał. Łowiliśmy więc w kilkugodzinnej przerwie. Wyniki mizerne mimo fajnej wody.

Takiego natężenia ruchu nawet miejscowi nie pamiętają i też są zdziwieni. W Zwierzyńcu przy ulicy widać sporej wielkości reklamy spływów.

To jest plaga!
Dostrzeżono w tym biznes i stało się to, przed czym przestrzegał kolega 10 lat temu. Najgorsze, że brak regulacji prawnych, a na dobrą wolę i zdrowy rozsądek nie ma co liczyć. Wątpię, by kajakarze zrozumieli, że pływanie po małych rzeczkach i organizowanie tam gromadnych spływów jest czymś podobnym, jakby zrobić rajd czołgami po lesie. Wątpię, by to do nich dotarło. Wolą bawić się w "wielkich podróżników".
Przykro mi też że Polski Związek Wędkarski - organizacja zrzeszająca setki tysięcy członków - nie potrafi uporać się z tym problemem. Obawiam się, że to będzie koniec roztoczańskich pstrągów...

Andrzej