Ciało masywniejsze niż u Salmo salar, głowa większa, trzon ogona krótszy, szerszy, bardziej spłaszczony, nie dłuższy od płetwy odbytowej. Płetwa ogonowa prawie prosta, bez wcięcia; 13-19 rzędów łusek pomiędzy płetwą tłuszczową a linią boczną; 120-130 drobnych łusek wzdłuż linii bocznej. Na końcu szczęki dolnej dojrzałych samic jest słabo zaznaczony hak, podobny do występującego u łososia atlantyckiego. U samców jest on dużo większy. Ubarwienie zbliżone do ubarwienia łososia, zmieniające się wraz z wiekiem. Młode ryby z czerwonymi kropkami i ciemnymi poprzecznymi plamami, płetwa tłuszczowa czerwono obramowana (u łososia czerwone obramowanie nigdy nie występuje!). Przy długości 10-20 cm rozpoczyna się proces smoltyfikacji (młodzieńcze plamy znikają, ciało się wysrebrza). Po jego zakończeniu młode ryby spływają do morza. Teraz troć ubarwiona jest jak łosoś, jednak w odróżnieniu od niego ma rozsiane na głowie, bokach i grzbiecie czarne, przypominające znak X plamy, które rozciągają się również poniżej linii bocznej. Przy coraz dłuższym pobycie w morzu liczba plam na ciele zwiększa się. Po 2-3 latach jest ich więcej, niektóre z nich zwiększają rozmiary i stają sięjasnożółte, nieregularne. Obok nich pojawiają się na grzbiecie plamy brązowoczerwone i czerwone. Ubarwienie grzbietu jest brudnoczerwonobrązowe, boki są jaśniejsze, a brzuch srebrzysty. Długość do 100 cm.

U wybrzeży Europy od Zatoki Czeskiej do Douro w Portugalii, w Morzu Bałtyckim, ale nie występuje w Newie i Peczorze. Występuje w kanale La Manche i na szkockim wybrzeżu, rzadko w Islandii i Irlandii. Salmo trutta trutta wywodzi się z Europy i zachodniej Azji. W 1883 roku wprowadzona została do wód Ameryki, gdzie się zadomowiła. Dzisiaj znaleźć ją można prawie we wszystkich zakątkach kuli ziemskiej, gdzie tylko znalazła odpowiednie warunki życia.

Ryba anadromiczna. Tarło, zależnie od geograficznego regionu, od listopada do marca. Ciąg tarłowy rozpoczyna się w lipcu i trwa do października. Ryby wędrują w górę dorzecza wyżej niż łosoś. Po tarle trocie nie są tak osłabione i spływają (zazwyczaj nie od razu) do morza. W ciągu swego życia kilkakrotnie podejmują wędrówkę rozrodczą.

Młode ryby zjadają przeważnie małe skorupiaki, owady i ich larwy. W miarę wzrostu coraz większy udział w ich pokarmie stanowią ryby. Osobniki dorosłe są bardzo żarłoczne. Przy odpowiednim składzie organizmów pokarmowych mięso troci wędrownej jest łososiowatego koloru.

Czy wiesz, że... inną nazwą troci jest... trotka.

Uważa się, że troć wędrowna jest przodkiem wszystkich 18 form ryb łososiowatych, współcześnie żyjących w Europie. Ich powstanie i zmienności warunkowane były specyficznymi czynnikami wodnego środowiska (prąd wody, temperatura, podłoże), które z kolei kształtowane były położeniem geograficznym wód oraz wpływami okresów zlodowacenia.