Ubarwienie lewej, wyposażonej w oczy strony ciała jest brunatne, często z ciemnymi plamkami. Ubarwienie to może zmieniać się w zależności od barwy podłoża. Strona pozbawiona oczu nie zawiera pigmentu, jest biała. Zamiast łusek występuja stożkowate, ostro zakończone na szczycie guzki kostne, nieregularnie rozmieszczone na ocznej stronie ciała. Najmniejsze z nich najbardziej skupione znajdują się na głowie. Niekiedy nieliczne guzki występują także na "ślepej" stronie ciała.

Skarp zamieszkuje przybrzeżne wody Europy od Morza Śródziemnego do Morza Północnego. Spotykany jest też w Bałtyku.

Skarp żyje na ogół w wodach płytkich, nie przekraczających 100 m głębokości. Tarło odbywa w miesiącach letnich. Płodność waha się w granicach od 1 mln do 9 mln ziarn ikry. Ikra jest typu pelagicznego. Larwy wylęgają się po 7 lub 8 dniach. Mierzą wówczas około 2,5 mm długości i pędzą początkowo pelagiczny tryb życia. Przy długości około 3 cm przechodzą metamorfozę i po całkowitym upodobnieniu się do rodziców osiadają na dnie. Wzrost skarpia bywa różny na rozmaitych terytoriach. Na przykład w Bałtyku skarp osiąga dojrzałość płciową w trzecim roku życia przy długości około 17 cm, uzyskując maksymalnie długość 55 cm, w Morzu Północnym natomiast staje się dojrzały dopiero w piątym roku życia przy długości 28 do 35 cm, a jego długośc maksymalna osiąga tu 1 m przy ciężarze 25 kg.

Pokarm skarpia stanowią przede wszystkim drobne ryby, jak głowacze, dobijaki, babki i belony, czasem flądry, a jeszcze rzadziej - drobne bezkręgowce.

Skarp stanowi ważny obiekt rybołówstwa. Jego połowy są bardzo intensywne, zwłaszcza w Morzu Północnym.