Rybie Oko/Ryby/Okresy ochronne/Łosoś atlantycki - 1.10-31.12
Łosoś atlantycki - 1.10-31.12 |
Na wodach zarządzanych przez: Rzeczpospolita Polska
wyjątki
- od 1 października do 31 grudnia w rzece Wiśle i jej dopływach powyżej zapory we Włocławku, w pozostałym okresie zakaz połowu w czwartki, piątki, soboty i niedziele,
- od 1 grudnia do końca lutego na odcinku rzeki Wisły od zapory we Włocławku do jej ujścia, na odcinku tym od 1 marca do 31 sierpnia zakaz połowu w piątki, soboty i niedziele,
Na wodach będących w administracji Urzędów Morskich:
- od dnia 25 marca do 10 maja na obszarze na zachód od południka 16 stopni 40 minut długości
geograficznej wschodniej,
- od dnia 10 kwietnia do 31 maja na obszarze pomiędzy południkami 16 stopni 40 minut, a 19 stopni
00 minut długości geograficznej wschodniej,
- od dnia 20 kwietnia do 10 czerwca na wschód od południka 19 stopni 00 minut długości geograficznej
wschodniej.
Powiązane wody: wszystkie wody
Łosoś atlantycki - Salmo salar |
Łososiokształtne
Ciało wydłużone o smukłym trzonie ogonowym. Łuski drobne, 120-130 wzdłuż linii bocznej, 11-15 (najczęściej 12-14) pomiędzy płetwą tłuszczową a linią boczną. Stosunkowo mała spiczasta głowa z szerokim wycięciem gębowym, sięgającym tylnej krawędzi oka. Wszystkie wyrostki skrzelowe pierwszej pary łuków skrzelowych są pałeczkowate. Płaszczyzna lemiesza bez zębów. Na jego trzonie występuje długi rząd zębów, łatwo wypadających wraz ze starzeniem się ryby. Dolna szczęka dorosłych samców zakończona jest chrzestnym, wykrzywionym do tyłu hakiem (kufa), wciskającym się głęboko w jamę podniebienia. Młode ryby, o długości do 15 cm, mają na bokach duże ciemne plamy i czerwone kropki. W morzu łososie mają na głowie i na srebrzystych bokach ciała czarne, okrągłe plamy. W okresie tarła u samic występują czerwone i czarne plamy, na czarnawym i brązowawym tle skóry. Boki są szarosrebrzyste. Samce są czerwonawe i brązowawe marmurkowane, z czerwoną częścią brzucha. Łosos atlantycki osiąga długość 50-120 cm, maksymalnie 150 cm.
Przybrzeżne wody Europy od Morza Białego i Islandii poprzez Morze Północne i Bałtyckie do północnej Portugalii. W wyniku zanieczyszczenia rzek, do których wędrował na tarło, w wielu z nich jego populacja wyginęła.
Anadromiczna ryba wędrowna, niegdyś wstępująca na tarło licznymi stadami do rzek (również do Renu, Elby i innych) i ciągnąca nimi daleko w górę. Często wędrówka wstępująca z morza do rzeki rozpoczynała się już latem. Aby osiągnąć leżące w górnym biegu tarliska, ryby musiały pokonać wiele przeszkód. Zależnie od systemu rzecznego tarło odbywa się od listopada do lutego. W miejscu o silnym prądzie samica wykopuje uderzeniami ogona 2-3-metrowej długości jamę. Ikra po złożeniu przykrywana jest warstwą żwiru. Po tarle wiele łososi ginie. Z jaj o średnicy 5-7 mm po 70-200 dniach (w zależności od temperatury wody) wylęgają się larwy. Młode ryby pozostają w wodzie słodkiej od roku do 5 lat, po czym spływają do morza. Tutaj przebywają od roku do 3 lat, rosnąc - zależnie od obfitości pokarmu - szybciej bądź wolniej i gromadząc w tkankach zapas tłuszczu (czerwone mięso). Z chwilą podjęcia wędrówki do wód słodkich wzrost ulega zahamowaniu. Zapisuje się to na ich łuskach w postaci nieregularnych znaków (znaki tarłowe). Na ich podstawie można stwierdzić, ile razy w ciągu swego życia łosoś podejmował wędrówkę tarłową; najczęściej czyni to 1-2 razy.
W wodzie słodkiej - larwy owadów, skorupiaki, później także ryby (strzeble), w morzu - wyłącznie ryby (śledzie, dobijaki).
Czy wiesz, że... inne, czasami całkowicie zapomniane nazwy łososia to... podrybek, klemp, klempiak, klink, klub, klęk, kruk, hak białka (samica).
Dyskusje i komentarze